Uwaga, uwaga, małe ćwiczenie. Jesteśmy w Polsce. Z której strony patrząc na mapę są Stany Zjednoczone? Większość odpowie, że z lewej. A teraz zmiana kadru, kręcimy globusem i jesteśmy w Japonii. Z której strony tym razem są Stany? Czyżby z prawej? Punkt widzenia zależy od punktu siedzenia i każdy ma swoje racje.
Czy koty są fałszywe? Czy życie w mieście jest lepsze niż na wsi? Czy podróżowanie samolotem jest bezpieczne? Nie, tak, tak. Każdy z nas będzie miał swoją kombinację na te pytania, w części się zgodzimy w części nie. I będzie to najzwyczajniej w świecie naturalne.
Szanuję zdanie innych, jestem go ciekawa. Fascynujące jest dla mnie, że dwoje ludzi o podobnym pochodzeniu, wykształceniu i doświadczeniu zawodowym może tak różnie oceniać jedną i tą samą sytuację. Nawet chętnie sobie rozmyślam o argumentach drugiej strony, analizuję. Jednego tylko nie znoszę; jak ktoś uparcie próbuje przekonać mnie do swoich racji.
Kojarzycie ten moment w rozmowie kiedy każdy już powiedział co myśli, nie ma zgody i jedna strona uparcie forsuje i argumentuje na swoją stronę? Stop. Będzie w dyskusji taki moment, że trzeba spasować, jeżeli nasz punkt widzenia nie spotkał się ze zrozumieniem, trudno.
Sytuacja nagminna w relacjach damsko - męskich. W kwestiach spornych wytaczam swoje argumenty, przedstawiam mój obraz sytuacji… i mur. Ja już odpuszczam. Uznaję, że widocznie on, może widocznie mężczyźni, myślą po prostu inaczej. Święte prawo. No widocznie dla niego pełny zlewozmywak pozostawiony na noc nie jest problemem… A szkoda ;)
Dajcie spokój, odpuście, nie kłóćcie się. Szkoda czasu, szkoda nerwów, szkoda zdrowia. Jedna prawda i tak nie istnieje, każdy ma swoją własną. Jeżeli prawda drugiej osoby nie jest dla ciebie bardziej atrakcyjna, niech każdy przytuli po prostu swoją własną. A później wy się przytulcie :)
Kasia